Bir dahaki mola Şiiri - Şevval Tezcan

Sessizliğim çınlattı ağaçların kulaklarını, dallarında biriken huzursuzluğum savruldu başka köşelere ve aldı rüzgar, ucu bitmeyecek sandığım kayboluşlarımı
Bir nebzede olsa rahatladım çünkü kimseye umut bağlamadım.
Havada uçan kuşlar, yüz ifadesine benzeyen taşlar, şekilli bulutlar bir ipucudur sandım öyle düşünmek istedim.
Ama bazı şeyler nafile onu anladım, bende döndüm istemeye istemeye kürkçü dükkanına
Dedim kendime aynı yerden kavrulmaya devam bir dahaki molaya kadar.