Bir Daha Yazarım Belki Şiiri - İbrahim Yay

Bir gün daha yazarım derken git gide nadirleşmeye başladı isteklerim bu konuda...
Hevesim yok, yanlış anlamayın ben heves ile yazmam yazılarımı hatta sadece yazarım bir şey hissetmeden.
Yine yorgunum... Belki üzgünüm, kırılmışım. Uyuyamadım, uyumadım.
Her şeyi bırak, derdimi bırak, beni bırak, derdinizi bile dinlememişim.
Kusuruma bakmayın ben vazgeçmişim kendimden, artık sizlere imreniyorum, yardımcı olmaya çalışıyorum.
Ögrendim ki yine kendin için bir şey yapacaksan bunlar başkaları sayesinde gerçekleşiyor...
Ben cahillikten hep kendim zorladım her şeyi yapmak için.
Kendim düşündüm.
Kendim ilerlemeye en azından çalıştım...
Bakıyorum da önüme... Her şeye rağmen yine daha da muhteşem olacak bir geleceğe kapılar açmışım fakat ne yapıp edip hangisinden içeri girmek istediğime hiçbir zaman karar veremedim.
Yazmamın sebebi yazıyor olduğumdu, şimdi ise belki birine yardımı dokunur diye...
Benim işimi görmüyor çünkü artık yazdıklarım.
Önceden yazdıkça rahatlardım, içimi dökerdim.
Şimdi yazdıkça daha da sorunlarım artıyor gibi...
Vazgeçmiş değilim inandıklarımdan, diğerlerinin aksine ben tek bir şeye bağlı değilim.
Özgürüm halâ en azından iyi tarafından bakmaya çalışırsak.
İstediklerimi istediğim gibi yapabiliyorum fakat yine istediklerim konusunda kararsız oluşum beni engelliyor.