Bir Çoçuk Ağlıyor

BİR ÇOCUK AĞLIYOR

...

Bir çocuk ağlıyor,
İnsanlığın son damlası gibi..
Etrafında herkes koşuştururken,
O öylece kalmış karşıya bakıyor.
Kendi kendine birşeyler mırıldanıyor,
Evim diyor, evimiz;
Sonra susup yine ağlıyor...

Belli ki birşeyler kaybetmiş çocuk,
Belli ki bu savaş ondan da birşeyler götürmüş.
Bir çocuk düşünün;
Karşısında bombalardan yıkılmış evi,
Altında kalmış kardeşi, annesi, babası...

Hangi kalem yazar onun acısını,
Hangi şarkı dindirir gözyaşını,
Hangi maç dağıtır kafasını,
Hangi dizi ilgisini çeker? ...

Hiç birşeyin anlamı yok orada,
Tek ümit nefes almak;
Aldığına nefes denirse şayet...
Bir çocuk ağlıyor tam karşımda,
Savaşın en ortasında,
En kanlısında.
Oysa en büyük suç onun için,
Beyaz yalanlardı,
Şimdi ise beyaz kefen bekliyor...

Ah çocuk,
Sen gül diye dönse keşke dünya,
Sadece oyunlarda ölsen,
Ve sadece kolun kanadın yerine,
Oyuncakların kırılsa...
Ah çocuk;
Bizi affet!
Senin kadar büyüklük gösteremedik! ..

Hüseyin Kerem Arslan