Bir Çocuk Şiiri - Batıkan Kaymaz

Bir çocuk bırakıyorum avluna
Yüreğinde ihtiyar bir adamın kederi
Gözleri nemli

Bir çocuk bırakıyorum avluna
Yumuk yumuk elleri
İnandığı masalların imkansızlığında buruk hayalleri

Üşüyen bir çocuk bırakıyorum
Donmuş ilikleri
Tek ihtiyacı kollarının şefkati

Aç bir çocuk bırakıyorum
Ne mama ister ne en afilli bisküvi
Beslemelisin sevginle
Büyütmelisin ellerinde
En yaramaz halinde bile
Çarpıp kapıyı gitmemelisin yüzüne

Giderken ben, bir çocuk bırakıyorum sana
İstemez lunapark dizlerinde yatmak en büyük sevinci
Dilinden düşecek iki kelimen pamuklu şekeri

Gülmüş sevdanla, yoğrulmuş acınla
Uzamış boyu, sararmış sakalıyla
Bir çocuk
Tüm geçmişiyle bırakıyorum onu sana

Kendimi bırakıyorum avluna
İyi bak ona
Ben yeni bir ben yaratıyorum kendimden
Senden sonra tek başına emeklemeden yürüyebilen