Bir Çocuğun Anıları Şiiri - Mavi Nihani

Kafası kırık
Gözü kanayan bir çocuktum.
Ağabeyimin zulmüyle
Kardeşimin duasıyla kudurduğum...
Bir de ağzıma elektrik kablosu,
parmaklarımı koca motorun
boyumdan büyük dişlisine soktum.

Öğrendim tabi
dünyanın kaç bucak olduğunu...

Hastaydı çocukluğum o vakit
Bitmezdi her seferinde yediğim iğneler
Yatakların altına saklanmamda yetmezdi
Köşe bucak kaçmamda.

Mahkumu tutar gibi eller aklımdan
Hastane kokuları burnumdan
Bir türlü silinmedi.

Ama kardeşim sende çocuktun hani
Hiç düşünmedin mi?
Kalbin sevgi dolu
İmkânsız diye bir şey yok
Dünyayı yemekten önce kurtarır
Küslüğü bitirir yatmadan önce
Sabaha
Her şeye yeniden başlamadın mı hiç?