Bir Çift Fecir Şiiri - Şair Zegan

Baktığını gören adama sanatçı denir.
Bakmadan da görene aşık denir.

Aşık, bir çift laf edemez. Denesin bakalım şair
Ne kağıt yeter o gözlerin aşkına, ne de bu şiir.

Hava ve su kadar azizdir eski izlerin.
Bakar acıtır, döner batar güzel gözlerin?

Yeşil giy her tonda, köyüm yeşil bezenir.
Çam ağacından güzel mi var, gözlerine özenir.

Toprağa benzer, bir tarla gibi bereketi,
Niye yapar bilmem, hatırlatır memleketi?

İnce diken gibidir, gözlerine ekip diktiklerin
İnsanın etine ok gibi batıp durur kirpiklerin,

Bir fincan kahvedir, köpürdükçe güzelleşir,
Çekirdek gibi ezilmiştir, cezvede derinleşir,

İşte kırk yıl hatırı vardır gözlerinin,
Unutturmadı ama acısını sildi sözlerinin.

Kötülük bilmez, kastı bize, hep bize bilenir
Güneş vurdukça parlar, içtikçe demlenir,

Hiçbir yerde göremezsin öyle güzel bir desen,
Kahverengidir ama özlemin rengi de, sen.
O manalı gözlere çatık kaşlar sanki cenaze törenleri…
Öyle bir bakış ki hüzne boğar, bakıp görenleri.

Güneş gibi alınımıza çalındı, yavaşça yükselen feri
En uzun gecede, en zifiri karanlıkta gelmişti fecri

Görünmeyeni görmeye tek güneş doğsa bize yeterdi,
Şimdi de ışıktan görünmez, bir çifti bize fazla geldi

Işığı sihirlidir, olmazı oldurur o kadir gözlerin
Uzaktan iyi parlar da yakından yakar alevlerin

Çatık kaşınla bir olur, bize gülüp eğlenir,
Üzerimizde gezinirdi, şimdi kalbimizde tepinir,

Zaman zaman aklımıza gelip özlenir,
Unutulmadığına göre kalbimizde gizlenir.

Seni sevmeye gözlerinin güzelliği yeterlidir,
Zorunda değil ama aşık, gözlerine mecburidir

Bir insanda sevecek bir şey aramak zordur,
Biz senin gözlerini karşımızda bulmuşuzdur.

Olmadık yerde çıkar gözlerin, aklımızda belirir.
Aşık nasıl dayanır bilmem ama bu şair delirir.

Şair Zegan