Bir Çeşmeden Aldıklarımız

Kumlarda yuvarlanmış bir avlunun
Dokunanı çarpan eteklerinde
Badesi yüreğimi taşıran bir çeşme vardı.
Bahtı kibrit kokardı yanık
Çağlayanı nimetlerimize çomak sokardı uyanık.
O çeşmenin çağlayanından bir damla nasiplensek
İzaha ve tartıya sığmayacak gümüşlerle
Kutsanacağımıza inanırdık.
Biz kutsal hayatlar beklerken
Dudak bükülecek halimize
Bize caka satan serçeler
Boynu bükük kamışlardaki pususundan
Kurtularak süzülürdü o çeşmenin kuşbakışı hizasına doğru
Biz çağlayandan nasip beklerken
Su zerrelerine ayna tutup bizi yüksündürürdü
Dalgalardaki her tohum.
Biz artık biz değildik
Bir çeşmeden aldığımız sillenin
Her çağlayana küstüren parmak izi
Günlüklerimize not edilmişti artık.

Kendimize bir zamirle yaklaşıp
Çoğulluğumuzu bizlikle
Yalınlığımızı benlikle dile getirirken
Yaralı Kasım döküntülerine alçakça sarıldık.
Yaralıydı sonbahar kıs kıs gülerdi nevbahar
Nasipsiz kaldığımız her mevsimin akabinde
Sonbahar kırıntılarında fışkırsın diye
Yaşamı hapseden zerreler aradık.

Bir çeşmeden aldığımız derslerdi bütünü
Bir çeşme ki badesinde çağlayanında
Sedasında ve armağanında
Nasipsizliğimizi akıllarımıza avuntu bırakmadan körükleyen
Damlalar halesini tanıdık.