Bir Çay İçimi Şiiri - Nuriye Akyol

BİR ÇAY İÇİMİ
Bir hüzün kapladı yine içimi
Kalkıp buralardan gitsem diyorum.
Ömür denilen şey bir çay içimi
Gayrı son yudumu tatsam diyorum.

Gece gibi çöktü, gitmek bilmiyor
Benimle yaşıyor, bensiz ölmüyor
Seller götürmüyor, rüzgâr almıyor
Varıp bir ummâna atsam diyorum.

Derin bir boşluktur, ruhumda sızı
Gönüldağım bir gün, görmedi yazı
Herdem dertli çalar, şu gönül sazı
Ömür mezatında, satsam diyorum.

Bu dünya denilen, dertliler hanı
Misafirdir demez, yorar insanı
Hayat bildiğimiz sırrı pinhanı
Kader masasında utsam diyorum.

Ahiretim için diktiklerimi
Gözden duâ diye döktüklerimi
Heybeme doldurup, çektiklerimi
Sıla’nın yolunu tutsam diyorum.

Huzurun ardından hep koşa koşa
Bir ömür kederle geçti baş başa
Elveda demeden dosta yoldaşa
Sessizce ufukta batsam diyorum.

Karşımda görünse, nûr’dan bir ışık
Ruhumda heyecan, korku karışık
Hak nidâ eylese: Gel artık âşık!
Ruhumu ol nûr’a katsam diyorum.

Sayısız olsa da, cürm ile töhmet
Mevlâ’m, Nûrfânîye eylese rahmet
Bu dünyada kalsa, çile ve zahmet
Varıp huzur ile yatsam diyorum...