Bir Bir 2 Şiiri - İsmet Murat

BİR BİR 2
Boş yere dolaştım gezdim yoruldum
Kâğıtlara döktüm sözümü bir bir
Akan sular ile tuttum yuyundum
Ağladım sözümü nakşettim bir bir

Kendimi bıraktım sırra hayale
Yarab muhtaç etme sen beni ele
Takıldı gözlerim bahçede güle
Gülü tarif ettim bülbüle bir bir

Dertler düşüp de Naçaran kıldım
Yediden yetmişe gezdim yol aldım
Gecemi gündüze katıp ağladım
Yaradan rızkımı gönderdi bir bir

Âşık deryasında ummana daldım
Kendimi bırakıp yellere saldım
Çok şükür Mevla’ya muradım aldım
Şükür secdesine kapandım bir bir

Kimse anlamıyor garip halinden
Nafakamı aldım ben de ilimden
Kimse beni döndüremez yolumdan
Rabbim izin verdi gezerim bir bir

Dağ taş dere tepe demez gezerim
Billur gibi akan sudan içerim
Bir gün ben de bu dünyadan göçerim
Bedenim kefene sarılır bir bir

Kime ne der isem dinlemez sözüm
Odlarda kavruldu tutuştu özüm
Ölsem de bilinmez mezarım izim
Sırlara karıştım kayboldum bir bir

Müçtehit mahlaslı derler adıma
Akıl erdiremez kimse sırrıma
Bir gün getirirsen beni hatırına
Fatiha’yı oku üstüme bir bir

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi