Bir ben çocuk oldum sanki,
Bir ben azar işittim babamdan.
Bir ben ayrılık gördüm sanki,
Bir ben ağladım hayatta.
Sokakta kedi köpek bile yok,
Bir ben bir de hışırtısı rüzgârın.
Korkmuyorum desem yalan olur,
Çözülüyor ayak bağlarım.
Dövüyor cesaretimi ağaç gölgeleri,
Üşütüyor içimi yağmurun sesi.
Mümkün olsaydı dönmek geriye,
Akrep ve yelkovanı verirdim ellerine.
Ey sözleri dayaktan beter.
Sen ki ömrü hayatı derbeder.
Saçları pamuk, elleri ipek,
Efsaneleri anlatılan baş karakter.
Çin kadar uzakta,ev gibi sıcak,
Bir kükrese sanki deniz yarılacak.
Dindiyse o volkan söyle bileyim,
Soğuktan parmak uçlarım donacak.
Ya gel de bana elini öpeyim,
Ya da öyle bir kov ki bu şehri terk edeyim.
Bak aydınlanıyor gün yine.
Düşündün mü hiç ben neredeyim?
Kayıt Tarihi : 25.5.2020 11:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)