Yazıyorum
Ayağım çıplak
Başım ıslak
Benim mi yazdığım bu eller?
Benim tabi ya
Ama senin bildiğin ben değil
Bambaşka bir ben
Yalnız bir ben
Gökyüzünde
Yollarda
Odalarda gördüğü aydınlık
Kendine baktığında karanlık gören ben
Çıplak,ıslak,karanlık bir yalnızlık
Mutlu bir ben
Ama öyle ne çok,ne de sürekli
Yeteri kadar işte
Hevesimi alıyorum yetiyor
Düşünen bir ben
Ama ne çok düşünen
Gereğinden fazla
Ama gerekli şeyleri
Seven bir ben
Güneşi,yağmuru,rüzgarı
Bir çift tavuğu ve insanları
Yağmur güneşi saklıyor
Rüzgar yağmuru kovalıyor
İnsanlar yağmurdan kaçıyor
Tavuklar insanlardan
Ben hepsini yakalıyorum
Ben ebesiyim bu kovalamacanın
Güneşi gökyüzünde
Yağmuru bulutta
Rüzgarı tenimde kovalıyorum
Tavukları bahçede
İnsanları ruhlarında kovalıyorum
Ne yakaladın dersen
Güneşin sıcağını
Yağmurun kokusunu
Rüzgarın sohbetini yakalıyorum
Tavuğun yumurtasını
İnsanların fikirlerini yakalıyorum
Artık hayatı yakalıyorum
Ben artık beni kazanıyorum
İmkan verdiği kadar kaybetmenin
Oğuzhan Kocayılmaz
09.03.2019
Oğuzhan Kocayılmaz
Kayıt Tarihi : 30.3.2019 01:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!