Bir bebek vardı ağlıyarak açtı gözlerini dünyaya,
Sonbahar yağmurlarına karıştı gözyaşları.
Yağmularda ıslanmış toprak gibi kokuyordu saçları.
Gözleride ıslaktı, henüz korkuyordu besbelli.
Bir çocuk vardı ışıl ışıl parlayan gözleriyle,
Merak ederdi yarınları, ufka bakar dalardı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
çok içten çok sade bir şiir,unuturdu çocuklugunu buyurdu birdenbire gibi cümleler çok hoş olmuş
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta