Duraksadım hep haziran akşamlarında,
Yorgun baharın son deminde, üzgün;
Çiçek açan sır yapraklarında koştuk,
Sözde kaldı, iştah kabartan anılar.
Ecel kapısında durakladık, kardelen;
Kıyısında durduk hüzmelenen sevdanın;
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Kutsal emanetinde ödetiyor zaman,
Açık duruyor ecel kapısı, yarı aralık,
Güz meyvesine durmuş bütün çiçekler,
Sona yaklaşıyor olmalı bütün mevsimler,
Kökünden kuruyor olmalı sevda ağacı,
Bir başka bahara kaldı çiçek açmak.
çok güzel..en içten dileklerimle kutluyorum,bu şahane eseri...
Bir başka bahara kaldı çiçek açmak.
Sizin anlatımıza göre bu mısra,
Bir başka tarafa kaldı çiçek açmak şeklinde olabilirdi.Umarım çiçek açabiliriz orada.Herkes çiçeği,çiçeklik yerleri sever...
Güzel şiir.Tebrikler..
çok güzel kutlarım...
çiçekler baharın gelmesini beklememeli bence. çiçekleri ruh güzelliğimizin verimliliğinde yetiştirip onları renga renk açtırmalıyız.
saygılarımla:
rr.akdora
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta