Bir kırçiçeğiydin sen,
Yüksek dağlarda yetişen,
Bir sevdalı oktun sen,
Yüreğimi parçalayıp,
İçimi derinden yaralayan,
Sen de beni gibiydin,
Bir başına yalnız,
Hayattan istediğini alamamış,
Bir volkan gibi çağlamış,
Ama yavru bir ceylan misali sıçrayamamış,
Olsun be gülüm üzülme,
Şimdi anlıyorum seni,
Ve sebepsiz sessizliğini,
Hani kalbin öyle bir çarpar,
Haykırmak, söylemek istersin,
Kelimeler kifayetsiz,
Cümleler anlamsız,
Derin bir boşlukta hissedersin kendini,
Vakit öylesine bir zaman ki,
Yüreğim hasretinle yansada,
Mantığım dur diyor,
Bilemem bu sebepsiz ayrılıktan mı?
Canım fena sıkılıyor,
Özledim çok özledim seni,
Sanki bilmediğim yerdeyim,
Gel desem gelir misin?
Belki de gelmezsin,
Ama ben ümitsizce yollarını beklemekteyim,
Bir başıma...
Kayıt Tarihi : 19.4.2018 10:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!