Bir Aylık Ömür Şiiri - Adem Eriş

Gece miydi seni dolu dolu yaşatan,
Yoksa gündüzlerin mi kifayeti yoktu,
Oysa böyle kurmuştuk bu aşkın sonunu,
Sen böyle mi olmalıydın?
Bir gün ansızın gelip ve hayallerine sığmayan bir ben,
Dolup taşmıştı gururun,
Saçma kurdeleler takmıyor,
Ve benim sevdiğim her şey artık sana zevk vermiyordu,
Gitmek istiyordun,
Beni bırak demekten korkuyor,
Ama bunu bana belli etmeyi,
Hayatımı alt üst ederek başarmıştın,
Neydi isteğin hasta olduğumda benim için üzülen,
Sen arak sen değildin artık
Gülmüyor hiç konuşmuyor hep bir yerlere gidiyordun,
Ama bir tek gün bile bunu sormamıştım,
Ne olmuştu bize böyle,
Sen kendinle beraber beni de bitiliyordun,
Sıkıntı dolu günler başlamıştı,
Ben eve geldiğimde sen ya uyumuş oluyordun,
Yada bir köşede susup duruyordun,
Beni sevdiğini söyleyemeyeli çok zaman olmuştu,
Artık seni yanımdayken özlüyordum,
Gözlerindeki bakışlarını kaybetmiştin,
Gidiyordun ama ben dur diyemiyordum,
Doğum günün yaklaşmıştı,
Belki o gün seni tekrar kazanacaktım,
Seni kaybetmek teorikte bile bir ölümdü zaten,
O günde evde yoktun,
Ben yine erken gelip senin için hazırlayıp seni beklemiş¬tim,
Ve gece yansı çıkıp gelmiştin,
Sadece iyi geceler deyip yatmış,
Masada mumun alevi gibi beni eritip bitiliyordun,
Ama ben sabırlıydım gelecekti eski sevdam,
Bir çiçek gibi solmayacaktın sen dönmeliydin,
Artık eve çiçek almadan gelmiyor,
Hep sevdiğin sarkılan dinletiyordum sana,
Ama sen ama sen,
Sen yine aynıydın,
Tatile gitmeyi o kadar istemene rağmen,
Onu bile kabul etmemiştin,
Gidiyordun gittiğin yeri bana hiç söylememiştin,
Ki ben nereden bilirdim,
Bu hayattan beni kendine soğutmak için doktorunun,
Bir aylık ömrün var dediğini,
Bir sabah kalkmadın,
Dokunduğumda ellerin buz gibi olmuştu,
Gitmiştin,
Beni bu dünyada tek başıma bırakıp,
Beni sensiz bırakıp sen gitmiştin,
Canım sevdiğim,
Bu gün tam üç yıl oldu,
Ve bu senin doğum günün,
Hala mumlar yanıyor,
Gözlerim varlığım arıyor
Gel gel ne olur...