Bir Avuç Gözyaşı Şiiri - Sezer Çelikten

Alıştım kaybetmeye…
Herşeyim artık hiçbirşey
Bir sen kaldın elide avucumda
Senide alırlarsa dayanamam gülüm

Gözyaşlarım yalvarış olur Allah’a
Her damlasında sana hasret doğar büyür ölür
Ama bir umut vardır görünmeyen biryerde
Seni bekler durur,elleri göğe açık bakar
Bakarda gökyüzüne bir serzeniş olur kimi zaman duygular
Küskünlüktendir başım öne eğik yürümem
Aldırış etmem soğuğa güneşe yaza geceye
Sen bir dilek olursun kalbimde
Mumların hep yanar alev alev
Bastığım yeri göremem çoğu zaman
Düşerim ayaklar altına ezerler geçerler
Üzülmezmisin gülüm üzülürsün ağlarsın
Dayanamazsın sevdiğinin çaresizliğine

Ve toprağa dönmek istemesine
Seni aldılar gülüm,seni aldılar
Ne yapacağım şimdi?akıp giden zamandan başka
Birde kendime sahibim yalnızım gülüm yalnızım
Burçak burçak gözlerin gelirde aklıma
Yanımda yeşeriverir birkaç yaban ot
Dudaklarıma ay vurur parlar gece gece
Soğuktur buranın rüzgarları üşütür adamı
Gelipte sarılırmısın ısıtırmısın gülüm

Akşam akşam olalı bitmek bilmez yüreğimde
Dalga dalga üşüşürler başıma nefretler hüzünler
Yıldızlar güler halime ben ağlarım
Onlar bilmez sensizliğin acısını
Damarımdaki yarayı kanımdaki donukluğu gözlerimdeki boşluğu nerden bilecekler
İçimdesin gülüm seni alsalarda içimdesin
Beynime koydum seni düşünürüm gözüme koydum seni görürüm kalemime koydum seni yazarım

Sana aşığım sevdalıyım
Benden aldılar ya seni…
Yağmura dost toprağa can olsunlar
Canımdan can alanlar Allah’ından bulsunlar