Aslında hepimiz mutsuzuz galiba..
Ve herbirimizin mutsuzlugumuzu gizlemek için kamofle yöntemlerimiz var yada avuntularımız sahte..
Kalabalık dagılıp güneş yerini aya teslim ettiginde.,bizlerde gercek ruhlarımızı içimizdeki çocuk yanlarımıza teslim ediyoruz..
Gece kapatıyor gizli gözyaşlarımızı..
Özlemlerimizi sıralıyoruz ardısıra...
Bir tesbih tanesine dizer gibi sabırla diziyoruz içimizde kırgınlıklarımızı..
İlac oluyoruz başka yaralara,kendi kanayan yaralarımızı görmezden gelerek..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta