biz,
zamanın en yorgun yerinde bulduk birbirimizi
ne erken geldin sen,
ne de ben geç kaldım
tam olması gerektiği gibi
tam kalbimizin boşluklarında
hiç sormadık “nereye gidiyoruz” diye
çünkü bir yere gitmedik,
birbirimize geldik
senin gülüşünle açıldı sabahlar
benim sessizliğimde dinlendi geceler
birlikte büyüttük hayali,
sulayıp sevdikçe yeşeren bir sözcük gibi
biz
ne fırtına sökebildi bizi kökümüzden
ne zaman
ne uzaklık
ne de gurur
çünkü biz
hiçbir zaman iki kişi olmadık
bir kalbin iki ritmiydik sadece
ve şimdi
hala aynı pencereden bakıyoruz
aynı yıldızda unutuyoruz kendimizi
bir ömür aynı cümlede kalabilmenin
mucizesiyiz
bu bir aşkın hikâyesi
ama sonunda ayrılık yok
çünkü biz,
hikâyenin sonunu çoktan unuttuk
her sabah yeniden başlıyoruz
aynı gözlerde...
Yazar Murat şair ✍🏻🌹
Kayıt Tarihi : 17.5.2025 06:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!