Biraz hastayım diyorum,
ama bedenim değil asıl çöken
içimde, senin yokluğunun izini süren
bir boşluk var, derin ve tarifsiz.
Hekimler ne anlar kalp acısından
Aşkın nereden vurduğunu kim ölçebilir ki?
Adın takılıyor dilimin ucuna,
bir öksürük gibi değil,
boğazımda bir düğüm gibi…
Nefes aldıkça sen,
nefes verdikçe eksiliyorum.
Ne bir ilaç, ne bir dua,
çare olmuyor bu kırgınlığa.
Bu, adına hasret dedikleri dert…
Ne reçetesi var, ne de ilacı.
Ancak bir bakışınla diner belki,
ama sen yoksun.
Yara desen değil,
çünkü sarılamıyor, kabuk bağlamıyor.
Bir tebessümle doğdu,
bir suskunlukla büyüdü
ve şimdi içimde koca bir boşluk gibi yankılanıyor.
Ben hasta değilim yalnızca,
ben sana mecburum.
Öyle derin, öyle sessiz bir yangın ki bu,
adını düşünmek bile yeniden yakıyor beni.
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 23:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!