Kendimize gelemedik bir türlü
sağımızda yangınlar, solumuzda sızılar...
Dertlenişlerin derdinden,
dilenmek zorunda kaldık dinlenilmek için,
derin kuyuların karanlıklarına.
Ağır yıllar geçti üzerimizden,
göğsümüzde susturulmuş harfler bırakıp.
Konuşmak istedik, ama sesimiz,
kendi yankısına bile yabancı kaldı.
Gözlerimizde pas tutmuş bir ufuklar
ne doğan güneş, ne batan gecenin oldu...
Ne siyah ne beyaz, bir ara renk gibi kaldık...
ne umuda ne vazgeçişe sığabilen.
22/08/2025
01:22 #Wahran
@demlenmisSiirler
(494)
Demlenmiş Şiirler
Kayıt Tarihi : 27.8.2025 18:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!