Bir Anneden, Oğlunun Öğretmenine Teşekkür

Canımdan bir parçayı, en değerlimi sunarken size okul bahçesinde,
Ondan ayrılığın ve onsuz geçecek zamanların acısı düşmüşken içime,
Damla damla emanetimdi öğretmenim, oğlum size.
Bilirdim ve bilirim sahip çıkacağınızı, size sunulan o küçük tertemiz yüreğe.
Zor oldu hem olacaktı elbet,
İlk kalem tutuşu, ilk harfi, ilk hecesi..
Heyecanla gelip sizden bahsederken, okula hevesi..
Ve gördüm öğretmenim oğlumun gözündeki devasa sizi...
Okumak değilmiş sadece eldeki kitabı,
Marifet asıl okumakmış hem insanı hem kainatı.
Okudukça keyf aldım oğlumla hayattan,
Ne kadar teşekkür etsek azdır
Sizsiniz oğlumun bakışına anlam katan..
Her sınıf geçişi bir basamak daha yukarıya adımdı hayata,
Ve her adımda emindi elinden tutacağınızdan.
Anlıyorum; yeri geldi kızdınız belki de kimi zaman kırıldınız
Yoruldunuz belki ama vazgeçmediniz öğretmenim.
Hep daha iyiye daha doğruya yönlendirdiniz.
Hani hep derdik ya biz de hem anne hem baba diye,
Oğlum bunu söyleyince daha bir başka oluyor nedense.
Kıskanmadım değil hani size olan sevgisini
Ama bildik ki ayırmadınız siz de kendi evladınızdan beri.
Yıllar yılları kovalarken,
Oğlum nasıl oldu anlamadım ama büyüdü sanki birden.
Elbet önemli gördüğü dersler, başarılı da olmalı
Ama öğretmenim dediğiniz gibi
Her şeyden önce insan
İnsan olmalı...
İlk başladığı zaman geliyor gözlerimin önüne,
Şimdi geldiği noktaya bakıyorum ve gururluyum öğretmenim
Bir öğretmen olarak gururluyum.

Oğluma kattığınız tüm değerler için,
Ona gösterdiğiniz sevgi için,
Yol göstericisi olduğunuz için,
Hayata bir adım önde başlattığınız ve bir sonraki adıma hazırladığınız için,
Baba, anne, abi, kardeş olduğunuz için,
Karakter sahibi bir birey olması için sadece zaman değil büyük emek harcadığınız için,
Daha sayamadığım her şey için
Teşekkürler Öğretmenim
Bundan sonra bir sonraki adım öğretmenim
Bir basamak daha yukarı,
Veda değil bu size
Oğlum bu hayata attığınız imzalardan biri öğretmenim
Her şeyimize kattığınız her şey için
Teşekkürler Öğretmenim.