Bir Anlık Şiiri - Raziye Aktaş

geçmişe ait bir plak buldum tozlu rafların arasından,
ne zamandır orada duruyordu bilinmez.
alışıldık değildi kulağa gelen nağme..
dinledikçe huzur bulan bedenim, nirvanaya yükseliyordu adeta.
kapattım gözlerimi, terk ettim bu şehri.
geldiğimde yanına, bana uzanan ellerini buldum
tuttum ellerinden,
güzeldi arkadan gelen ton.
elele tutuşup kırlara gittiğimizde,
başıma kondurduğun papatya tacının
büyüsüne kaptırdım kendimi..
ruhum ayrıldı bedenimden
bir iç huzura kavuşmaktaydı;
ne kadar orada öylece kaldım bilinmez
şarkı bitene kadar mı,
sen gidene kadar mı?
tam da aynı uzunluktaydı gelişiniz
çok kısa kaldın,
bir şarkılıktı yanımdaki yerin.
yaşandı..
dinlendi..
güzeldi..
ve bitti.
ikinci bir şarkıyı dinlemeden tekrar başa sardım;
bu defa eşlik etmedin ona
şizofrenik bir sorunun olduğu apaçık ortadaydı.
uzun süre hiç kimseye, hiçbir şeye
eşlik edemiyordun.
anlamaya çalışmak için dinlediğim aynı melodi,
bir şey anlatamıyordu.
sen, başka bir şarkı çal artık demekten
kendini alamıyordun;
ben ise aynı şarkıyı defalarca başa sarmaktan.
“sus” dedim dinle.. anlamaya çalış işte
kapa gözlerini, şarkıyla bütünleş
kaybol o sonsuzlukta..
derken çizildi plak bozuldu; çalmıyordu
derken bitti bu aşk bozuldu; çalmıyordu..