Bir ana, yüreği yanmış...

Bir ana, yüreği yanmış...
Ellerini açtı, baktı gökyüzüne, acıyla.
Bulutlar hissetti de ananın acısını,
Sessizce boşalttı gözyaşlarını...!
Toprak kabul etti de yağan yağmuru
İnsan istemedi, kaçtı rahmetten.
Kimse hissetmedi bir ananın acısını...

İnsan duymadı, insanın feryadını.
Kuşlar bildi de yanyana uçmayı,
İnsan bilmedi, diğerinin elinden tutmayı.
Toprak aldı da kucağına her canlıyı,
İnsan, insana açmadı kapısını.
Kimse hissetmedi o ananın acısını...!