Bir Ahın Gölgesinde

Derin sessizliklerin, içe çekilen nefeslerin, uykusuz gecelerin sonunda doğar âh…
Bir insan, kelimeler yetmediğinde içindeki yıkımı göğe bırakır. Sessizce, kimsesizce ve çoğu zaman habersizce…
İşte o zaman başlar “âh”ın hikayesi.

Âh, bir beddua değildir. İçinden gelen bir çığlık da değildir her zaman.
Âh, çoğu zaman hakkını helâl edemeyişin, içinin burkulmasının, yaşarken ölmenin adıdır.
Kimi zaman sevilmeyen bir kalbin sızısı, kimi zaman ise güvenin yerle bir oluşudur.

Bir âhın ağırlığını ancak onu eden bilir.
Yüzünü güldürdüğün, gözünü yaşartmadığın, arkasından dua beklediğin insanlar vardır.
Bir de “Ben bunu hak etmemiştim,” dediğin o insanlar…
İşte âh, o kırılma anlarında doğar.

Kimi göz göre göre yapar kötülüğü, kimi ise umursamazca.
Ama unutulan bir gerçek vardır:
Âh yerde kalmaz.
Çünkü âh, sadece dilden değil, kalpten çıkar.
Ve kalpten çıkan her şey, göğe ulaşır.

Bazıları buna kader der, bazıları ilahi adalet.
Ama nasıl adlandırırsan adlandır, âh bir gün döner.
Belki bir söz olur boğazına düğümlenir.
Belki bir sevda olur boynunu büker.
Belki de bir gece sessizce uyuyamazsın…
İşte o an, bir zamanlar unuttuğun bir âh seni bulur.

Âh, sahiplenilmeyen duyguların sahibini bulma çabasıdır.
Ve Allah’ın adalet terazisinde, en gizli dualar kadar etkilidir.
Çünkü kul hakkı, gözyaşıyla yoğrulmuş bir duadır.

Bazıları, ‘bir âh ne yapabilir ki’ der…
Ama bazen bir âh, bir ömrü yerle bir eder.
Çünkü o âh, haksızlığın, vefasızlığın ve acının susarak yapılan en sessiz feryadıdır.
Ve Allah, en çok sessizce yapılan duaları duyar.

Unutma…
Birinin kalbini kırdığında, belki o kalp sana dua etmez ama âh eder.
Ve o âh, ne zaman karşılık bulur bilemezsin.
Hayatta en çok, “hakkını helâl etmeyen” bir yürekten kork.

Bir gün, sebepsiz yorgunlukların olursa,
İçin daralır, yollar çıkmaz olur,
Ne yaptıysan tutmaz hale gelirse,
Otur bir düşün…
Bir yerde, bir kalbin seni affetmemiş olabilir.
Ve belki de o âh, çoktan yola çıkmıştır…

Nefsi İçin Benimle Oynayan Serhat Slnnnnnn
Kayıt Tarihi : 9.7.2025 20:39:00