Bini Bir Para Şiiri - Yusuf Gül Gezgin

BİNİ BİR PARA

Fikirler çürümüş, vicdan körleşti;
Sözler bal, manalar iğneye dönmüş.
Dürüstlük pazarı çoktan terkleşti;
Yüreği yoranın bini bir para.

Boşuna mı bunca koşup yoruldum;
Düştüm yollara da bir gün soruldum.
Haklılık ararken yanlış vuruldum;
Menfaat kuranın bini bir para.

Sanki bir rüyaydı, şimdi kabustur;
Her yüz güleç ama kalpler soğuktur.
Dostluk maskesiyle bin tuzak çoktur;
Dost diye duranın bini bir para.

Kaç bin maske taktı her bir surete;
Gözdeki o ışık, sözde haysiyet.
Yalanla süslenmiş bunca ricayet;
Gerçeği kıranın bini bir para.

Eski şairlerin izi silinmiş;
Ne vefa kaldı ne güzel bir inan.
Çıkar gözetmeyen diller bükülmüş;
Kibirle dolanın bini bir para.

Toprak dertli, gökler dumanlı, sisli;
Ne yana dönsek hep hile kokulu.
Her köşede bekler hain ve gizli;
Hakkı unutanın bini bir para.

Kimi göçüp gitti, kimi buralı;
Herkesin alnında derin bir çile.
Gönüller yaralı, yollar kuralı;
Mazlumu yılanın bini bir para.

Gezgin der ki; dünya yorgun, virane;
Yarınlar belirsiz, dünün aynası.
Gözden düşmek kolay, zor divane;
Ağlayan fetonun bini bir para.

YUSUF GÜL (GEZGİN)