Bindokuzyüzaltmışdört Şiiri - Yanis Bozikis

Gündüzünden göçüp gitmişler Yunan’a
Sırtlarında ümitsiz türkülerle,
Parça parça dağılmışlar dört yana
Silinmez ağlamaklı ol gözlerle.

Katar katar çeke çeke gitmişler,
Ne yapmışlar,günâhları ne imiş?
Urum,Yunan diye sürmüşler,
Türk'ün nazarında ulu suç imiş.

Yüzlerine kara yazı yazmışlar
Akar gözler,yaşlar silinmez olmuş.
Ayak ayak menkulleri basmışlar,
Cümle eşya kalmış Devlet'in olmuş.

Düşeni,kalkanı tıkıp sürmüşler
Çocuk,ana, baba esir kuş gibi,
Ne yatarsın gafil uyan demişler
Ulaş,yetiş,yürü bildiğin gibi.

Yüzlerine gam sürüyüp gitmişler,
Kış gününün suyu sayısız akar,
İstanbul dönmez rivayet demişler,
Taş bağrının yaşı bulanık çıkar.

Susmuş bülbül, açmaz olur ol güller
Dokuzaltmışdörtte gözyaşları silerek,
Herkes ağlar, eğri lafı az söyler,
Zalim dünya tahamüller hoş gerek.

Uçmuş kuşlar, efgan etmiş gitmişler,
İstanbul gözlerinde görünmez olmuş,
YANİ der ki yazık kötü etmişler,
Bunca şöhret, bunca hasret yok olmuş.