Bin yıldır her bahar ôlümlerden uyanıyorum ruhumda cehennem tramvaları, elimde fırça sarıya boyuyorum solmuş güne bakan tarlalarını güller topluyorum her renk siyah ellerimi tutuşturuyor son baharda ôlüyorum, son kez yeniden uyandım bir gül kokusuyla yaprakları kalbime dokundu, Nuh oldum yamurlar dindi afetlerim durdu bahtıma giden kurak yollar gelincik tarlalarıyla doldu.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta