Bin dörtyüz küsür gün Şiiri - Yasin Tosun 2

Çok basit hatalar yaptım,
Çok çabuk aldandım,
Her yüze güleni sen sandım, beceremedim.

Zordu yokluğun kavgalara karıştım,
Hatta yumruk yemeye alıştım,
Kolsuz kanatsız uçmaya çalıştım, yaşamayı beceremedim.

Düştüm birçok kez dizlerim kanadı,
Biri de gelip nasılsın diye sormadı,
Kaldıran olurmu dedim el uzatan olmadı, tek başıma kalkmayı beceremedim.

Yolumu kaybedip yolsuz kalmıştım,
Çıkmadın, yüzlerce kez seni aramıştım,
Ben o gün yokluğunla tanıştım, hâlâ alışamadım.

Tek oturdum defaatle dert masama,
Değmeyin dedim benim yasıma,
Biraz sövüp saydım kasıma, alışamadım.

Dediler gayrı bu yükü omzunda taşıma,
Bir ortağını aradım akan göz yaşıma,
Dönüp baktım ki, gelmişim senin yaşına, alışamadım.

Köylü köyüne evli evine döndü,
Şehirin bütün ışıkları söndü,
Sense benim uykularımı böldün, uykusuzluğa alışamadım.

Hiç merak etmedim bir haber varmı yarından,
Dört sene geçmiş gideli ardından,
Ben senin gittiğin o günde kaldığımdan, yokluğuna alışamadım.

Bende evet güldüm eğlendim,
Bir köşede hasretini eğledim,
Bir köşede gelmeni egegledim, insanlara karisamadim.

Eller ne bilsin acısı dindi sandı,
Oysa benim diğer yarım gittin günde kaldı,
Bindortyuzaltim gündür ciğerim yandı, sensizliğe alışamadım.