Yaz ki bilsinler,
Hangi kor ateşlerde yürüdüğünü,
Hangi sızıları geceden sabaha taşıdığını…
Sözcüklerin dizinde titreyen bir yarasın sen,
Kimsenin görmediği, duymadığı bir iç yangını.
Bir isim geçer yüreğinden—
Susarsın.
Bir hatıra dokunur içinin duvarlarına—
Dağılırsın.
Yaz ki bilsinler,
Sevilmemek nasıl bir eksiklik değil,
Koca bir uçurumdur yaşarken.
Özlemek, yokluğa sarılmaktır bazen,
Bir gülüşün gölgesine bile muhtaç kalmaktır.
Yaz, çünkü içindeki ateşi
Senden başka kimse söndüremez.
Ve herkes sandığı kadar güçlü değildir;
Bazıları kalbini taşır,
Sen ise kalbinle dünyayı taşırsın.
Yaz ki anlasınlar:
Hasret dediğin şey
Bir insanın içinden sessizce geçen
Kocaman bir fırtınadır.
Ve sen her satırında
O fırtınayı ilmek ilmek örüp
Ayakta duran bir mucizesin.
Kayıt Tarihi : 22.11.2025 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!