Bilseydim Şiiri - Yasemin Göksel

Bilseydim kurduğun o sahte lunaparka
Gelirmiydim çocuksu bir kadın olup
Elimde pamuk şekeri bir aşkla
Dizlerinde an/ne masalı dinlermiydim

Saatlerce gökyüzüne asıp gözlerimi
Sonsuz karanlığa ben diye sakladığın
Işıksız o yıldızı ararmıydım boş yere
Kansız bir kurşunla vurulur düşermiydim yerlere

Eylüllerden çalarmıydım sabahlarımı
Bilseydim efkar efkar dağılırmıydım
Osman amcanın meyhane sokağında
Martılarla konuşurmuydum ser sefil
Yürüdüğüm kumsallar boyunca

Yok öyle başını çevirmek öteye
Dön gözlerime bak,övün eserinle
Gözlerinle sevmedim de,yalandı de
Ama acılarımı böyle görmezden gelme

Bilseydim,ah bilseydim
Bir tuana olup düşermiydim cennet ellerine
Ütopyamı yitirirmiydim kirlettiğin düşlerimde
Stabilize ettiğin sevda yokuşunda
Kaybedermiydim aşkın son duasını
Yazabilirmiydim sanıyorsun
Gecelerimi ürperten güneş değmemiş ay/azını

Bak yine saatler sabaha sen kaldı
Uykusuz kan çanağı gözlerimdesin
Ben ise hala evimin pencere pervazında
Tüm hayatımı çarmıha geriyorum

Korkma yar,korkma
Artık istesen de sana gel demem
Ardından bakarken son ayrılığımızdaki gibi
Ellerim camda,sırf üzülmeyesin diye
Ağlamamak için dudaklarımı kemirmem
Kavuşma telaşımız da yok artık,istemem
Sen bende kalanlarınla benimsin
Sadece bilmen içindi söylemem

Bilseydim ah,keşke bilseydim
Neyse,bunu söylemeyeceğim...
Sadece elveda...