Bilsen Şiiri - Mehmet Ay 2

Kırılan kadehten, sular içilmez,
Ağlayan gözlerin, yaşların bilsen.!
Ömrümde sararan, günlerin gelmez,
Ağlasan duymayan, dostların bilsen.!

Sefiller sınanır, gücü nere de,
Bunadı kaçıktır, denir arada,
Berdûş sarhoş da, denir olanda,
Gurur da incinen, yerlerin bilsen.!

Bir hebedır bunca, yaşam ömürden,
Bakan gözlerin, karaydı könürden,
Kimden ne istedin, Rab’dan hüdadan,
Saçına dökülen akların bilsen.!

Ar damar çatlıyor, saygı saklanır,
Elinde var ise, namus aklanır,
Gizlemek yakışmaz, vurğun denklenir,
Saparsın bu türlü, yolların bilsen.!

Dîvâneler uyur, felsefe açık,
Teselli aranmaz, bahane dakik,
Bir kadeh mey içsen, denir ki sapık,
Konuşmaz ağzında, dillerin bilsen.!

Ateşe su dökme, ocağın söner,
Akıl da zavallı, dilleri söyler,
Bahtına küsenler, Allah’tan korkar,
Böylece söyler, yobazlaın bilsen.!

Haberi olmayan, evlat yaparsın,
Dertlerin yakıcı, ama saklarsın,
Yaşların akar, içine dökersin,
Ne olur ebedde, halların bilsen.!

Miadı ateşte, yanıyor olsa,
Külleri savrulur, Rüzğarlar dursa,
Yok olur dünyadan kemigi kalsa,
Elinle sulama, topragın bilsen.!

11.09.25 / Saat 09,50
MİADI )Mehmet AY)