Bilsen Şiiri - Hasret Sayınta

Bilsen; ne çok güzelsin benden.
Bu kâinatta var olan herşeyden.
Öyle kök saldın ki içime,
Tövbe! İki cihanda da iflah olmam ben.

Ellerin Rabbimin merhameti.
Sesin yerle gök arasında bir ezgi.
Bilsen ne güzel sever yüreğin.
Aşığım diyen kendinden utanır.

Gülüşünün değdiği insanlar,
Yaşadığın şehir, uyuduğun yatak.
Baktığın bir çift göz...
Bilsen ne şanslı, varlığınla var olanlar.