Bilmiyorum, uğramayacaktım aslında.
Ayaklarım, sanki çözülmüştü o anda;
Ben, sen, ve bir ay ışığı belki,
Yaratacaktı tekrardan bizi, bilmiyorum.
Bilmiyorum, söylemeyecektim bunları,
Anılarım, hepsi yalan, hepsi çağrı;
Görmek hayâliyle belki seni,
Kavuşturacaktı tinimizi, bilmiyorum.
Bilmiyorum, ne aptallıklar işledim ben,
Günâhlarım, karıncalanır önceden.
Seni düşlemek suçuyla belki,
Hüküm giyecekti duygularım, bilmiyorum.
Bilmiyorum, akıl sır erdiremiyorum;
Rutinlerim, sana karışmış, yitiyorum.
Âvâre yaşam, mâdumun belki;
Yaraladı kaplayarak beni, bitiyorum.
Kayıt Tarihi : 28.3.2025 05:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir hikâye yok.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!