Bilmiyorum Şiiri - Gönül Kütük

Ben her gece saat o’nla uyur,
Her sabah saat o’nla başlardım hayata.
Sevdası güneş gibi vururdu yüzüme.

Uyanmayı biliyorum,
Nefes almayı biliyorum,
Yaşamayı bilmiyorum.

Kendime kaybolmak için,
Issız geceler icat ediyorum.
Gözlerimdeki ışığı kullanıyorum yıldız yerine,
Onların da artık fazla zamanı kalmadı,
Tükeniyor söne söne.

Yeniden O’nlu bir saat bulmam lazım, tez vakitte.

Başıboş bir hasret dolaşıyor ortalıkta,
Yine musallat olursa,
Yarasız bırakmayacak,
Yaş çarptığı gözlerimi..

Bildim ki,
Ağlamayı çok iyi biliyorum,
Özlemeyi biliyorum,
Bizi biliyorum,
Unutmayı bilmiyorum.

O kadar uzağa koymuşlar ki O’nu
Kaç yıl sürer bu yol,
Kaç ömürden götürür bu mesafe bilmiyorum.

Yürümeyi biliyorum,
Koşmayı biliyorum,
Sevmeyi biliyorum,
Kavuşmayı bilmiyorum.

Ayaklarımda pranga gibi
Gem vurulmuş sevdama..

Söyleyememek nasıl meret bir hastalıksa,
Hissedip söyleyemediğim,
Okadar çok şey var ki.

Konuşmayı biliyorum,
Anlatmayı biliyorum,
Hissetmeyi biliyorum,
Hislerimi söyleyemiyorum.

Nasıl geçer,
Yüreğimi delip,
Kanımı yudum yudum içen bu iştiyak?

Başımı kaldırıp gökyüzüne,
Gözyaşlarım akmadan,
Kendiliğinden kaybolsun istiyorum.
Olmuyor.

Ağlamamı durduramıyorum.

Kanatları kopmuş bir kelebek gibi,
Tersine suya düşmüş, çırpınıyor yüreğim.

Boğulmayı biliyorum.
Acı çekmeyi biliyorum.
Ağlamayı biliyorum.

O’nlarca hayali biriktiriyorum.
Nasıl bitecek bilmiyorum
bilmiyorum..