Bilmiyorsun.. Biliyorum.. Şiiri - Zehra ...

Bilmiyorsun..
Sesimizden, sessizliğimizden, soğucağız birbirimizden..
Aramıza dağlar da değil, koskoca gönül mesafesi girecek..
Bana en çok ihtiyaç duyduğun anda, başka insanlar ile gülüşeceğim,
Bulunduğun durumdan habersiz..
İçimi sızlatan bir şey olacak ama ben ne olduğunu çözemeyeceğim.
Yakınımda olabilecekken, çok uzaklardan kırgın bir şekilde izleyeceksin o boş sevinçlerimi.
Belkide bir daha görmek istemeyeceğiz birbirimizi..
Ben hep o ilk gün tanıdığım insanı ararken, varlığın yanımda çok yabancı kalacak hislerime. Biliyorum, sen de özleyeceksin, tek kelime dahi etmeyeceksin ama.
Hüzün kokan bir kaç hatıra bırakacağız birbirimize.
Gecelerce, ay gözyaşlarımıza şahitlik edecek. Bilmem bu hallerimiz nasıl geçecek..

Biliyorum..
Bir gün üzerine titremelerim bitecek,
Bakışlarında bulduğum sıcaklık gidecek..
Su gibi akıp giden zaman, donup kalacak acıyan yerlerimizin üstünde.
Bulutlar kıskanıp gözyaşlarımızı, yağmuru taşımak istemeyecek içinde; boşaltacak yeryüzüne. Aynı şehirde olduğumuz sürece, sığmayacağız hiçbir yere. Sitemlerim artacak, beni benim için bırakacaksın..
Farklı şehirlerde nefes alma umuduyla, vedasız terk ederken birbirimizi, aslında hepten öldüreceğiz kendimizi..
Sana anlatamadığım şeyler birikecek içimde, ansızın gelen hür bir cesaretle, telefonunu iki kez çaldıracağım, meşgule atacak.
Uzun uzun düşüneceğim, kendime ördüğüm kapı duvarlar haklı olacak yine.
Bu günlerimizi de kaybettiğimizin bilincinde olmadan, hep ilk günlerimizi arayacağız..

-Zehra Yaden 🥀