Bilmiyordun Şiiri - Şirvan Çelik 2

Yokluğunda kaç gecenin karanlığında öldüm,
Kaç sabahın nurunda gözlerine gömüldüm,
Kaç zalimin sözünde senden izler aradım,
O habersiz gidişte ne çektim bilmiyordun.

Yanından bir gün geçmiş herkesi kutsal saydım,
Kaç mevsimi eskitip kaç iklimi çağırdım,
Ne gül açtı gönlümde, ne güne sensiz baktım,
O habersiz gidişte ne çektim bilmiyordun.

Geçtiğimiz yolları kaç kez yalnız yürüdüm,
Kaç vapur, kaç tren, kaç yolcu uğurladım,
Kaç zemheri soğukta aynı yeri yokladım,
O habersiz gidişte ne çektim bilmiyordun.

Gidişin hasret değil, ölümlerde ölmekti,
Sevdan üzerimde bir Yusuf Gömleği’ydi,
Kimsenin çözemediği düğümlenmiş ilmekti,
O habersiz gidişte ne çektim bilmiyordun.

Kaç hançer saplı kaldı yüreğime saymadım,
Korktum ölürüm diye gönlümü kapatmadım,
Her yanım yaralıydı, kimseye sardırmadım,
O habersiz gidişte ne çektim bilmiyordun.