Bilmiyor İnsan Şiiri - Vedat Aydın

Bilmiyor insan bazen ../
Kendisinde olan duyguların../
Ne kadar yer tuttuğunu yüreğinde../
Ve zaman bildiriyor, bir zaman../
Yani kaçıyor insan../
Ama neyden bilmiyor../
Kimisi korkularından kaçıyor hayata dair../
Kimisi koşuyor zamanla yarışırcasına../
Bir başka yüreğe ne aradığını bilmeden../
Hiç tanımadan../
Huyunu suyunu bilmeden../
Ve alışıyor zamanla tanımadığına../
Bir yanı mutluyken huzur dolu hayatta./
Ve vakit geliyor sakladıklarına dair../
Bir zaman makinesi yürekler../
Vakti geldiğinde alıp götürüyor../
Gösteriyor insana kaçtığı sevginin../
Ne kadar büyük olduğunu../
Ama hapsolmuştur oracıkta../
Ne dokunabiliyorsun../
Nede bakabiliyorsun gözlerine özgürce../
Sen onda kalıyorsun o sende../
Tenler gözler başka yerde../
Arada mesafeler arada başka gözler../
Ve insan kalır tek başına../
Kaybettiğinin acısıyla yüreğinde../