Bilmeyeceksin Şiiri - Barut Can

Yokluğunda çok hırpaladım kendimi , çok ama çok yordum

Şu kalbim biran önce dursun diye çırpındım durdum …

Senden sonra hiç affetmedim kendimi , hep kendimden hesap sordum …

Karanlık köşelerde içtim ,hep göz yaşlarımı içime akıttım ,saklayıp durdum

Haykırmak gelse de içimden hayata dair ,kendimi dizginledim içime attım sustum…

Tadı yoktu artık denizi seyredip rakı balık yapmanın,

Her gece şişenin dibinde kendimi buldum …

İnsanlar iğrenerek bakarken yüzüme umursamaz davrandım ama kahroldum …

Yüreğime anlatmaya çalıştım hep imkansızlığını , sevme dedim durdum

Dinletemedim kendimi yüreğime , anlatamadım derdimi kederimi kimselere

Taş olsa yarılırdı inan yerimde ,dağ taş dinlese ağlardı halime

Deli dediler bana ,kendime ettiğimi duyanlar ve görenler

Anlamadım neden sevmiş demediler , yitirmiş demediler

Delilik midir gerçekten sevmenin adı ?

Yokluğuna ağlamak , yanlızlığınla kahrolmak ama ne olursa olsun sadık olmak

Delilik midir ?

Aslında pek önemi de yok ne dediklerinin ,…

Nasılsa sen duymayacaksın , nasılsa sen görmeyeceksin

Hep böyle sevileceksin yârim ,ama seni hala sevdiğimi , nasıl ve ne zaman öldüğümü bilmeyeceksin…

26.12.2018 BaRuT