Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Sessizliğin sesini dinleyen
Küçük bir liman soruyorum
İçimde can bulan sevdanı
Üzgünüm ellerimle boğuyorum
Hergün keşkelerle yaşamaktansa
Ayrılmak ve gitmek istiyorum
'Keşke' söcüğü, bazen pişmanlıkların çığlığı, bazen arzuların haykırışıdır. Bazen de doğruya ulaşmanın öncüsü, menfi ile müspet arasındaki ince çizgidir belki de...
Hatta kuşkuların ayyukaya vurduğu andır, keşke...
Ama asla; cananında can bulmuş sevdaya kezzabını kusmak değildir.
Ayrılmak, bırakıp gitmek; aczin işareti, sevginin çok basite indirgenişdir.
Belki de her lahza, her bir keşkeye bir damla sevda...
Belki biraz direnç, biraz mücadele, biraz özveri...
Çok şeye deva olabilir...
Güzel bir şiir,tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta