Hüzün yakışmıyor hele o kalbin, yanmasın artık alevler içinde.
Bırak artık parmaklarının arasında kalan her ne varsa.
Hiç sevmemiş, önemsememiş kalmasın bile dişinin kovuğunda.
Sen doğdun yaşarken öğrenmeliydin bunun başka yolu yok.
Kirli ellerle oturamazsın sofraya çabalama artık boşu boşuna.
Bir ucunda katran karası vesselam siyaha uzanmayan yumruk.
Noktalardan oluştu, bu kadar sana mühlet vermez ki zaman.
En sade halinle kötüye verilen mühlet maalesef iyiye oldu zülüm.
Üzülme düşünme artık hangi ahmaklığının kurbanı olduysan oldun.
En olası yüzün çekinik kalmış, ardında gizlenmiş binlerce yüzü.
Göremezsin imkânsız boşuna durmaksızın azarlama kendini sakın.
Kenan Gezici 07/09/2025
Kayıt Tarihi : 7.9.2025 07:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!