Bilmem nasılsın? Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Aah şimdi kilometrelerce uzak bize o akşamlar
ay'ı her gece batırıp batırıp buluta
her defasında eve geç kalır sana söylemezdim
annemden işittiğim lafları

öyleseydim bir daha asla geciktirmezdin
sevdamız gibiydi o hırçın deli dalgalar
yükseldikçe yükseğe zirveye tırmanırdı
evde başka biri oldum hep senin yanında başka biri
okul da eh işte şöyle böyleydi
bırak sınıf geçmeyi hep çift dikiş giderdim
ibrişimle örülüydü seneler
ikimiz de farkındaydık durulacaktık
yere basacaktı ayaklarımız
siyah beyaz o eski filmlerdeki gibi
birimiz zengin diğerimiz fakir değildik
düşlerimiz hayallerimiz ütopyalarımız
ulaşılmaz olsa da ikimizde fakirdik
asgari müştereklerimiz de çoktu hani
kedimiz Sarman'ımız evin içinde bile
basket oynamalarımız tavlada her yenildiğimizde
mızıkçılık yapıp bağırmalarımız
o ilk gün tanıştığımız ilk gün geri gelse
yeniden başlardı bitmek üzere ah geri dönülebilse
herşeyin bir ömrü var daha uzun oluyor çul çaput
seninle birlikteliğimizin tek gecesini bin geceye değişmem
benim içimde buruk bir mutluluk var hiç bir şey için
pişman değilim sen nasılsın onu da nerden bileyim
bilmem nasılsın

18-Aralık-2008-Ankara

İ