Yayladan yaylaya koşarak geçti,
Çocukluğum.
Sevda denen muhabbetti çok geç tanıdım.
Nerden tanıdım bilmem ki,
Akşam uçurtmalarımızı toplardık,
Gün batıncaya kendimiz,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta