Dünya aleminde insan emanet,
Dünü geçti yarın gelirmi bilmem,
Has bahçe içinde gülden bir demet,
Bülbülü dalında ötermi bilmem,
Adem oğlu çamur ile yoğruldu,
Şu alemde saraylara kuruldu,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta