Biliyor musun? Şiiri - İhsan Yılmaz

Biliyor musun?

Doğru yerden başlayamadık biz.
Beraber yürüyebileceğimiz yolun başlangıcını hiç bulamadık.
O yolun ortasına, bir anlık mutlulukla daldık.
Ve belki de bir ömre yetebilecek kadar büyük bir umudu tattık...

Ama hayat tek bir hamleyle savurdu bizi,
Farklı taraflara attı yolun.
Sona ulaşamadan, ellerimiz bomboş,
Dudaklarımızda yarım kalmış bir gülümsemeyle kaldık,
Çorak toprakların ortasında.
Oysa biz birbirimize yağmur olabilirdik, biliyorum.
Çok şey olabilirdik birbirimize…
Daha az kırılmış olsaydık,
Ve yolun başını bulabilseydik…

Şimdi yanımda olsaydın;
Dudaklarınla silerdin gözlerimdeki yıldızları,
Ellerinle ay olurdun geceme…
Biliyorum.

Ama ellerimiz bir daha birleşmeyecek,
Gözlerimiz bir daha aynı ışıkla buluşamayacak,
Dudaklarımız o eski, buruk tebessümle aralanamayacak.
Belki de seni tekrar gördüğümde,
Gözlerinde bana ait hiçbir iz kalmamış olacak.
Parmakların tenimin tadını unutacak…
Ve ben de içime gömmüş olacağım dokunuşunun sihrini.

Ayrı taraflarında olacağız yolun.
Dokunmak bile bir düş olacak.
Önümüzde aşılması imkânsız engeller olacak;
İnsanlardan, sözlerden, hoyrat anılardan örülü duvarlar...
Ve o duvarları aşmayı denemek bile,
Acının bir başka adı olacak.

Oysa biliyorum,
Biz her şeyi aşabilirdik.
Kırık dökük geçmişlere rağmen,
Aramızda başka benlikler, başka hikâyeler varken bile,
Dokunabilmiştik birbirimizin özüne.

Bir gün geriye dönüp baktığımda,
Tutunacak tek bir dal,
Güç alabileceğim tek bir anı kalmasa bile,
Ellerinin sıcaklığı hâlâ saçlarımda gezinecek…
Ve bir tek o dokunuşun büyüsü,
Asla kaybolmayacak…

Biliyorum.