Biliyor musun Şiiri - Nurcan Tepecik

Sensiz deniz kıyısına gitmek bile gelmiyor içimden, oysa bilirsin denizi çok severim ve hiçbir şehir ya da ülke de deniz, böyle yeşil böyle mavi bir renk almaz. Benim en çok mavisini sevdiğim denizi, sen yeşilini içine çekerek seversin.
Orhan Velinin som yeşil dediğine, sen su yeşili dersin. Belki seni istediğin uzaklara götürdüğü için,kim bilir...

Sensiz kahve içmeninde bir keyfi yok, uzun zamandır da içmiyorum aslına bakarsan, kahve sevdiğinle sohbet ederken onun sözcüklerinin ve bakışlarının tadı karışınca güzel...Ne tuhaf, ben seninle hiç kahve içmedim ki, düşündüğümde kahvenin kokusunu anımsar, kahvenin sıcak buğusuna suretini resmeder, bakışlarının nazarında seni yudumlardım.

Biliyor musun? Sensiz hiçbir şey yapmak gelmiyor da içimden, biz birlikte hiçbir şey yapmadık ki.
Karşılıklı dondurma yemedik mesela, karşılıklı yemek yemediğimiz gibi.
Vapura binmedik, martılara simit parçaları atıp peşimize takmadık.
Bir kelimeyi aynı anda hiç söylemedik mesela ve aslında biz birlikte şarkı da söylemedik...

Seninle yapmadığım öyle çok şey var ki. Yağmurda ıslanmadık hiç, sinemaya gitmedik, oysa bir komedi filmine gidip, karnım ağrıyıncaya kadar seninle gülmeyi öyle çok isterdim ki.Hatta şimdi bile hatırladıkça gülmeyi.

Yapmadıklarımız yapacaklarımızın teminatı olabilir mi?

Biliyor musun? ben sensiz bir tek şeyi yapabiliyorum, sen yanımda olmasanda, seni sevebiliyorum. Hep seveceğim gibi.

Nurcan Tepecik