Bilirsin Şiiri - Özgür Türkoğlu

Sevdanın peşinden koşma artık dur,
Yüreğin dayanmaz gözlerin kurur,
Çektiğin çile belki, son bulur.
Derdimi tek sen bilirsin bilirim Rahman.

Başkent'in ayazında karadı tenim,
Seğmendir namım, bozkırdır evim,
Sevgi bizde kocaman öylece derin,
Derdi sen verdin, Dermanım sendedir Rahman.

Altın, para, mal, mülk istemez bünye,
Hergün alem olsun bir kaç peride,
Akıl serde durmaz dünden seferde,
İsyan sayma bunu sabır ver Rahman.

Her gece düşümde, gündüz gözümde,
Dostun meclisinde, her an kalbimde,
İsyan ederken dilimde, senin elinde,
Yolu sen bilirsin göster ey Rahman.

Bedenim göçtü, aklım usandı,
Ruh hasta oldu, gönül paslandı,
Tatlı ekmek boğazıma nasıl tıkandı,
Hıçkırık sussun yeter, ol de Rahman

Hayrı sen bilirsin, şerri de elbet,
Bende senin kulunum, biraz insaf et,
Sen yücesin, ulusun kulların lanet,
Başkasından beklemem el açtım Rahman.

Dört iklim tek oldu, hepsi de kıştı,
Sevap eksildi tek tek, günah karıştı
Puşt ile berduş bir oldu hepsi barıştı,
Sen varsan gücüm var duy beni Rahman.

Adil ol dedin kul hakkı yeme,
Uydum emir bildim senin isminle,
Anlat demişsin sonra da bekle,
Tammıyım kulun mu bilmedim Rahman.

Doksan dokuz isminin hepsi de yüce,
Ulusun büyüksün, her şeyden önce,
Ben aciz, ben zayıf boynumda ince,
Aklım sana emanet ne diyim rahman.