Bilirim Şiiri - Derin Akkurt

Safranı sarısından, reçineyi kokusundan,
eksikliğini konuşmadığımız zamanlardan bilirim.
Her gece yeni bir güne hasret:
Ben hasretimi güneşin doğuşundan bilirim.
Günler kovalar da yılları,
omuzlarımda nice keder…
Sevdan başta koymaz akılları!
Ben yönümü yokuşundan bilirim.
Mora gizlenmiş sesinden,
esen rüzgar esinden,
şiir kesesinden, içimde var,
dışımda yok oluşundan bilirim.

Ne Picasso ne Monet
resmedemezdi kirpiğinin kaşına değdiği geceyi.
Yerdeki karıncadan, bir kelebeğin ömründen
umar aramakta neyin nesi?
Ben bir kaç duble rakının
kısalttığı mesafeyi çok iyi bilirim.
Heceli yollarında diken batsa da yüreğime,
gelin arabasına yetişme heyecanınca çocuğum…
Mesafeler ayazmış, boranmış, karmış…
Ormanlarca yeşilden gözlerini bilirim.

Görünürde aşkın mühleti kısa...
Aksi yönde bir emir çıkmadıkça
şair gönlümün sende karar kıldığını bilirim.
Koysunlar ortaya aşka dair ne varsa!
Kaç omuz götürür dört kollu salımı?
Yürekçem, sen yüreğimde paha biçilmez arsa...
Yoruldukça sana yaslarım dalımı.
Bir yüreğin ne yol varsa gittiğini bilirim.

Gecenin sessizliğini bölen
jeneratörün tekdüze sesi kadar yakın...
Zaman benim, mekan senin...
Hasretini habbesinden bilirim.
Sona erecek bir gece ile
kurulan bağın ilmekleri gibi,
ellerimiz gök kadar boş olabilirdi
ama; bu bir nostalji sayıklaması değildi!
Kaç gün kaç gece iç geçirdik!
Ne yarın ne dün ne bugün...
Biz hep mutlak bir anın içindeyiz.
Her anımda benimle olmandan bilirim!

Her anımda benimle olan,
zaruri ihtiyaç gibi heybeme dolan,
gece uyuduğum, gündüz uyandığım,
aynada yüzüne baktığım,
gündüz oynadığım, gece ağladığım,
her mısrada şiirime aktığın
ilham dizelerinden bilirim!

Bilirim:
Adı sensin; bir düğüm...
Yaşadıkça kördüğüm...
Rüyalarda gördüğüm,
Vedalarda öldüğümden bilirim.

Bilirim:
Uzadıkça heceler,
ağzımda gevceler,
usumda inceler,
Vicdanımla bilirim!

Bilirim:
Sonu sensin, bir yokuş...
Yuvanda dur, uçma kuş!
Geldikçe kayboluş,
gittikçe varoluş...
İnancımla bilirim!

Bilirim:
Sonu var her nesnenin.
Uyudukça seslenin!
Vurdukça ensenin,
tecrübesinden bilirim!

Bilirim:
Bilmiyorum hiçbir şey...
Hayatmış, ne ise ney...
Toprağa değse hey!
Bir emir ile dirilirim!

Ve bilirim:
Tanrı imiş tek gerçek!
Mercek içinde mercek...
Hesapsız bir ölçek...
Birgün emredecek:
Benimsin, bilirim!