Kimleri aldı bu toprak bilir misin ?
İlk aşkımı, çocukluğumu, sokaklarda kirlettiğim yırtık paltoma sinen kokuyu.
Kimleri aldı bu toprak bilir misin ?
Benim ki de eşeklik ya ... Bileceğini sanırım.
Belki biterim her gece odamın duvarının önünde
Elimde yüzlük rakımın son kadehiyle
"Kimler geldi geçti hayatımdan bilir misin ?" derim.
Çocukluğumu tükettiğim denizime gömdüğüm sevdalarım,
Yarınımı düşünmeden omuz omuza durduğum dostlarım,
Namert düzmeceler ile can yakan düşmanlarım
Hepsinin yeri ayrıdır aslında bende.
Sevdalarım aşkı öğrettiler.
Bulutların üzerinde yaşamayı,
Yakamozlar görüp saatlerce ağlamayı.
Yıldızlara bakıp yıllarca hayal kurmayı.
Dostlarım güvenmeyi öğrettiler.
Sırtımı yaslayabileceğim çınar ağaçları büyüttüler.
Dertlerimden uzaklaştırıp
Yaşamayı öğrettiler.
Düşmanlarım cesareti öğrettiler.
Onlar bana bir gelse ben onlara bin gittim !
Onlar beni zindana atsa ben onları hapislere tıktım !
Onlar arkadaş sandıklarımı satın alsalar ben yine yılmadım !
Ve bilir misin düşmanlarım bana ne öğrettiler ?
Sağ olsun canına yandıklarım,
Vazgeçmemeyi, pes etmemeyi öğrettiler bana.
Bilir misin niye yazarım puslu duvar bu saatlerde ?
Cevap ararım sende, ah bir dilin olsa da anlatsan bana.
Ne yapardı büyük adam olabilmiş küstahlar.
Olsaydı benim gibi sarhoşun yerinde.
Kayıt Tarihi : 17.2.2020 22:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!