Bilir misin? Şiiri - Kıvanç Demirel

Giderken arkana bakamamak varya,dönmeye cesaret edememek ona yüzünü
Ucunda cennet olduğunu bile bile anamamak varya adını,hatırlamaktan korkmak onun yüzünü
Yalanlarla unutturmaya çalışmak kendine onu,yokluklara bağlamak son sözünü
Ne de büyük bir perdedir ızdırabının önüne düşen,ne büyük bir acıdır,
Bilir misin?

Severek ayrılanların şarkıları çalarken birleşen hayatların ayrıldığı o günde
Ellerini tutamamak varya,onlara dokunduğunda öleceğini bilsen de bırakmamak istediğin o elleri
Kendinden geçmişçesine onunla yaşadığın akan günlerin, yokluğunda suratına çarpması varya saniye saniye
Gözlerini kapatamamak varya,korkmak o gelir diye aklına,
Bilir misin?

Varlığının tadına varamadığını anlamak,yokluğunun ne olduğunuysa anlamaya çalışmak,
Yağmurun sesini onsuz dinlemek,yalnız uyanmak koca bir yatakta,sabah ve erkenden
Duramamak anılarla dolu evde,sokaklara atmak kendini delicesine yürümek
Malesef o sokaklarda da onunla karşılaşmak ve kahrolmak en derinden
Bilir misin?

Ve en acısı o şehirden kaçamamak,acılarını dağlayarak karartmak her geçen gün,
Gözlerinin önünde kendi kendini duygusuzlaştırmak,soyutlaştırmak,dostların önünde yavaş yavaş çürümek
İki ayrı dünya olmak oysa tam bir gökyüzü olacakken bulutların üzerinde her an
Aklını vermek hatıralara,kendinden vazgeçmek kimi zaman,
acıkmamak,susamamak,yaşamamak,
Bilir misin?

Dönememek ona, o da istesede bir daha ayrılmamak üzere,
Yaşanmışların ağırlığında ezilmek,bakmaya kıyamadığın gözleri unutmakla cezalandırmak kendini,
Tutmaya doyamadığın elleri istemeyerek cezalandırmak kendini, bilekten kesmek sanki ellerini,
Ve ölememek bütün bunlardan sonra,bununla yaşamak zorunda olmak son nefesini.
Söyle şimdi bilir misin sen dönememeyi,ölememeyi,yaşarken gömülmeyi Mezarında bedeninin gelmesini beklemeyi...