Bilinmez Ki... Şiiri - Sevda Yanar

Söküyor tanyeriyle şimdi ağaran feci,
Karanlıklar kaplıyor, gönüldeki tahtları.
Aşk denilen bu olgu, acayip bilmecedir,
Zaman sonsuzluğunda, izliyor bedbahtları.

Kayalardan akseden rüzgâr neyi inliyor?
Bizim gülünç aşkımız; mızrabı kırık bir ut.
Ne bir şey çalıyorum, ne kulağın dinliyor!
Sevenler hep biçare, ama yalnız ben mesut(!)

Ey sevgili çık artık, balkonunda gezin toz,
Bir şey beklemiyorum, bak istersen gülmeden!
Sokakta çizgi oyna, arı edebini boz...
Kalmadı bu babda iş, beni rahatsız eden.

Son sözünü söyledin; başka bir şey dinlemem,
Değişmeyen kalpteki o derin yaralardır!
Uzaklara gitsende, yaklaş bana diyemem,
Bu acı aşktan kalan; tatlı hatıralardır...

Bedbahtları mesut eden hatıralardır.

(Erzurum, 1960)